Çay Var

Evlerimizi yeniden yapacağız, kentler kuracağız yeniden, yaralarımızı saracağız… Yapabiliriz, yapacağız, yeniden başlayacağız, yeni evlerimizde oturup yeni hayaller kuracağız. Yaşadığımız tarifsiz acılar, o büyük unutma gücümüzle törpülenecek. Acılarımız kalbimizde, varsa kalpten daha derin bir yer, orada, en ulaşılmaz yerimizde sızlayıp duracak. Herkes gibi biz de her şeyi unutacağız kendi acımızdan başka. Acımızın büyüklüğü karşısında unutma gücümüz işe yaramayacak belki ama o zaman da alışma gücümüzü göstereceğiz. Alışacağız ve metanetle yol alacağız. Acılarımız yaşama tutkumuza galip gelemeyecek. Zihnimiz ve hayallerimiz yepyeni fikirlerle, umutlarla dolacak. İnsanız, böyle yapacağız. Gidenlerimizle gitmeyeceğiz. Bizi neden yanlarına almadıkları için öfkeleneceğiz ama bizi burada bıraktılar işte, kalacağız, yaşayacağız. O büyük yaşama tutkumuz içimizde tepinmeye başlayacak, geleceği aydınlatacak. İnsan gelecekte yaşar. Sonra yazacağız, çalışacağız, didineceğiz, kuracağız, yapacağız, yaratacağız. Böyle böyle yakalayacağız bizden koşar adım uzaklaşmaya çalışan hayatı. Yakalayacağız, yaşayacağız…

Bir Nedene İhtiyacımız Var

Bu koşuya, yani uzaklaşıp giden yaşama yetişmemize karar verdiğimiz anlara ihtiyacımız olacak. Bir çocuğun gülümsemesi örneğin, bir ana şefkati, bir babanın başımızda gezen sıcak eli, hepsi gittiyse bizi bırakıp eğer, bir çocuk sahibi olma umudu, bir ana, bir baba olma umudu, o da yoksa bir meydan okuyuş ama illa da bir neden çıkacaktır ortaya. Karşı koyamayacağımız isyanımızı bir şey tetikleyecek. Ummadığımız anda gözümüzün önündeki bir şey kendini birden gösterecek ve aydınlığında gözlerimiz kamaşacak. Elimizi tutan bir el örneğin. Ya da Beşiktaş’ın maçı. Ya da ne bileyim bir kuşun ötüşündeki tılsım. Ya da işte biri kalkar yıkıntıların arasından, “Çayı koydum, yeniden başlıyoruz,” der ve bir dünya kurulur o an. Sonra boğazımızdaki görünmez eller gevşer, uzak kaldığımız koku ciğerlerimize dolar. Bir iyilik, güzellik kendini gösterir. Hepi topu sıcak bir çaydır işte. Yarım kalmış muhabbet yeniden başlar. Kızıl bir dem yiten bütün renkleri geri getirir.